Hayat bir film olsaymış..

Çocuk gelir ...

- Seni çok özleyeceğim ama gitmem gerek... Bir tarafımı hep seninle bırakıyorum...

Aramızda ki mesafeler aşkımıza engel mi ?

Esas kız..

-Seni seviyorum ve bu gerçeği hiç birşey değiştiremeyecek !

Çocuk..

- Bu günleri atlatacağız.. Sen ben birgün bi yuva kurup hiç ayrılmayacağız.. Seni Seviyorum...

Ve oğlan kızdan hatıra aldığı fuları koklayarak uzaklaşır..

Kestik !
Eğer hayat bir film olsaydı.. Olması gereken sahne tamda böyle olabilirdi..
Ama hayat bir film değilse böyle sahneler için ''Anca filmde yaşanır bu aga '' demekte yadırganmasa gerek..
Uzaklık..
Sorguluyorum saatlerdir.. Bir ilişkide uzaklık ne ifade eder diye.. Küçükken gazetelerin verdiği çocuk dergilerinin en aptal labirent oyunlarında buluyorum kendimi.. Başlangıç iki tane...
İlk durumda çiftler eğer uzun süredir birliktelerse ve sonrasında zorunlu bir uzaklık araya girerse o aşkı engellemez.. Sonuçta sen yıllarını verdiğin kadına/adama çoktan bağlandın ve geçici bir süre olduğunu idrak edebiliten sağlam diyorum.. İkinci durum eğer yeni başlanan bir ilişkiyse uzatmaya bile gerek yok bitir gitsin diyorum.. Derkeeeen 3. durum beliriyor kafamda.. İlk durumdaki optimistliğime karşı ''hayat bu kadar toz pembe'' değil diyor... Ademoğlu diyorum.. Evet sevgisine şüphe duymazsın belki ama diyorum.. Ve biliyorum eğer bir cümlede ama varsa ondan önce kurduğun cümlenin hiç bir anlamının kalmadığını..Siliyorum hafızamdan... Başa sarıyorum kendi filmimde...İlk durumda takılıp kalıyorum..Sonra diyorum ki o durumda yapamam ben edemem ben diyen adam sevmenin s'sini yaşamamıştır yazık olmuş ...

Her kimsen bu yazıyı okuduysan sende bi el atsan diyorum ha ?


Edit: Al buda fon ..