Kime gelmiş , ne gelmiş ?
15 Kasım 2010 Pazartesi
Bayram mı ?
Küçük olmayı istiyorum varsın kalbimde küçük olsun varsın aptal bakışlarla gezeyim varsın küçüğüm diye kimse beni aralarına almasın.. Ama küçük olayım.. Saf olayım birazcık .. Hayat bana güzel , her yol bana Paris olsun işte.. Daha hiçbir kayıp vermemiş olsun ufak ailem.. Amcam hala bana '' amaaan alt tarafı okul sınıf geç yeter napıcaksın pekiyi almayı '' dese herkesin iyi olmalısın bakışları içinden.. Babam 'kardeş' kelimesini her duyduğunda yere bakmasa , babannem amcama sarılır gibi sarılmasa babama.. Anannemin tek derdi gene annemin üşütüp hasta olması olsa düşünmese yanında olamadığı vakit hayatın onu ne kadar yorduğunu.. Kocaman ailem hep kocaman kalsa.. Gittikçe ufalmasa ' bi tek o kaldı' lı cümleler nedir bilmesem.. Duyunca şaşırsam. Ateş düştüğü yeri yakar dediklerinde anlamasam kastedileni '' tabiii yakar kara kara olurr eline gelmesin hem acırr'' desem .. Mesala şuan yoğun bakımda yaşam savaşı veren bi dayım olmasa.. Gene gelse ''bak senin yanına yakışıyım diye rejime girdim gezicez daha çok'' diye eğlense benimle...Yaşam ünitesi nedir görmemiş olsam,bir insanın nefesi nasıl kesilir gözlerine bakarken bilmemiş olsam..Her çalan telefonda bu sefer kesn bıraktın bizi diye yüreğim ağzıma gelmese hatta her çalan telefonda bu sefer kim bırakıcak bizi demesem..Metanetli olmaya çalışmasam gözyaşımı içime akıtmasamda salya sümük ağlayıp bide koluma silsem o burnumu.. Çocuk olsam işte..
Bayram mı gelmiş ?
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
4 yorum:
:(( dayın inşallah en kısa zamanda düzelir...biz büyüdükçe çevremiz daralıyor sanki..herkes bizi bize terk ediyor ve biz de metanetli olmayı öğrenmek zorunda bırakılıyoruz istemeden...evet keşke çocuk olsak ama imkansız..en iyisi hayatı verdikleriyle ve aldıklarıyla kabullenmek...
O kadar zor ki herşey..Teşekkür ederim inşallah düzelir..
dedelerimi, ananemi, babaannemi, halalarımı, dayımı, babamı kaybetmiş bir insan olarak korkularını çok iyi anlıyorum..evet hayat zor ama bak yarın öpebileceğin bir annen var ne mutlu ki:) bak böyle böyle avunmayı da öğretiyor işte hayat bize...
aynı şeyleri yaşıyoruz blogumdada bahsetmiştim belki okumuşsundur.benim de teyzem senin dayın gibi.duygularıma tercüman olmuşsun.her zaman çocuk kalmak mümkün oladı keşke..malesef geçen tek bir saniyeyi bile geri getiremiyoruz,bazen seviniyoruz bazen üzülüyoruz bazen daha da çok üzülüyoruz ve böylece büyüyoruz.
Yorum Gönder