Donan parmaklar, çift çorapla kaplanmış ayaklar ve evde bornozla geziyor rezil tepkisine maruz bırakan pembe peluş sabahlık...Eveeeet hepiniz burdaysanız kış gelmiş demektir!
Ah seni nasıl unuturum her daim musluğa kardeş ,akmaktan nefes almayı unutan burnum!
Kırk bin defa söyledim ben kış s e v m e m... Ben yaz çocuğuyum hani Temmuz ayında doğmuş olmasam bile mutlaka ben yaz çocuğu olurdum..Burçlarda ki ;
"-Sevgilin ne burcu şekerim ?
-Aslan.
- Ay allah sana kolaylık versin Aslanlar fenadır yeeeaaaöööööö!
-Zaten özelliklerini taşımaz yükseleni uyuyordur bence"
sığınmasının bir başka versyiyonu olsa Martta doğdum da ben sanırım paralel evren Temmuzda(!) olurdu..
Öyle böyle ben Yaz çocuğuyum işte...Güneşin altında tabiri caizse malak gibi yatmayı seven, deniz-kum-güneş 3lüsüne tapan bir yaz çocuğu.. Haliyle kalın kalın kazaklar, zar zor sürüklediğim ağır botlar, rüzgarlarda ninjayı andırmama sebep atkılar şapkalar benden çooook uzak.. Kış'ı inkar etme şansım olmadığı için mecbur o moda girdim.. Şimdi vakit sabah yağmur sesiyle 12ye kadar uyuma, elinde kahven aylık dergilere gömülme, sevdiceğe ellerinden atkı örme, kiloları gizleme, kış geceleri sohbetleri vaktidir!
Sevilmesen de sayılmasan da gene de Hoşgeldin Kış !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder