...Çocukluğumun tahta atını bozarak yaptığım iskeleye ,
küçük bir kağıt gemi yanaşır mı dersiniz,
kazısam ellerimdeki bütün kılları ! ...
Ne güzel demiş Sunay Akın...İnsan büyüdükçe hayattaki kaygılarının ne denli değiştiğini görüyorum bu günlerde...Sadece düştüğüm için acımıyor canım,ya da alınmayan bir oyuncakta değil yüzümü asan...Ne zaman geleceğe bağlandı endişelerim anlamak çok güç...Sanırım onunla* beraber oldu herşey...Yardım et...Masallar kötü bit(E)mez...Kötü biterse masal ol(A)maz ki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder