Boğaz ağrısıyla birlikte yaşamayı öğreniyor insan...

Boğaz ağrısıyla birlikte yaşamayı öğreniyor insan...
Günlerdir boğazımda ki o  inanılmaz ağrı ve  yanmayla içtiğim su canımı yakıyor desem yanlış olmaz..Ne uykum uyku ne gündüzüm gündüz..Dün vizelerimin son günüydü..Bitti ama nasıl bitti? Hiç fikrim yok açıkçası. İlk hafta sonunda güler yüzle girdiğim cumartesi bugün kendini soluk, renksiz bir benize bırakmış..İnsan 2 gün yemek yemese süzülür mü arkadaş? Ben süzülüyorum.. Anında pantolonlarım bollaşıyor.. Hayır efendim ne güzel falan değil..Aynı oranda ruh ve beden sağlığımında bollaştığını, hatta öyle böyle bir bollaşma olmadığını, önünü alamadığımı söylesem ne güzel falanı kalmıcak işin.. Ayağa kalkmaya mecalim kalmıyor..Uyumak için göz kapaklarımı örterken elimden yardım alma aşamasına gelmiştim ki.. Pekmez , ballı ıhlamur, ve bir miktar ilaçlar kendimi toplamama yardımcı oldular...
Ne zaman hasta olsam.. Ve ne zaman az önce zikrettiğim gibi "ayağa kalkmaya mecalim olmasa" saçımı kestirmeye karar veriyorum. Olabilitesinin deniz seviyesinde oluşu bilinç altıma " nasılsa kalkıp kuaföre gidemez iste gitsin" mesajını veriyor bence..Gözümü açamazken "saçlarımı kestirmek istiyorum ben yaa" diyorum..Babam bile şaşırıyor..Tamam Temmuzda attırdığım balyajlarımı Kasımda farketmiş olabilir ama saç konusunda ki hassasiyetimin farkında.."Nasıl yani" diyorlar "Evet ya bi 3 parmak kısaltcaktım ben onları" diyorum..İyileştiğim zaman vazgeçiyorum bu fikirden.. "Ya aslında kırıkları pek yok..Yaza girerken kestiriyim en iyisi" diyorum.. Bana göre öyle her dakka saç kesilmez..Evde ki toplu temizlikte eşdeğerdir.. Kış temizliği, yaz temizliği, bayram temizliği gibi.. Senede 3 kez kestirsen kafi.. Ama yok ben şimdi kestircem.. İyi olucam ve kendimi kuaförün "uçlarından aldırıcam" zihniyetinden yoksun ellerine bırakıcam...Son kararım sevgili blog..