25 Kasım 2010 Perşembe

7

Başta yapabilirim sandım..Adın geçene kadar yapmıştımda..Buz kesilmiş ellerime aldırmadım.''Sanki sıcak şimdi ellerim,gözlerimde yanmıyor,oh oh çokta güçlüyüm'' dedim içime..Adın geçene kadar güçlüydümde..Sonra senli dakikalar geldi gözüme.Son görüştüğümüzde bana o içten sarılışından anlamalıydım gideceğini.Kabullenmeli..Alışmalı...Direnmeliydim..Adın geçene kadar direnirdimde..Adın geçene kadar tüm herşey yapılabilirdi..Ben dimdik durabilir,kendimin bile inanmadığı milyonlarca teselli cümlesi savurabilirdim uzanan her ele..Adın geçtiya yapamadım işte..Tutamadım zamanı,umudumu tutamadım oda gitti seninle..Cesaretimide aldın giderken..Umutsuz,korkak,güçsüz,zayıf bir kız çocuğu bıraktın gerinde..Desem gerçekten gelirsin sandım.. Ama gelmedin..Yalan işte..Olmaz biliyorum..Gidenler dönmez hiç geri..Bizi merak etme..Eskisinden daha cesaretliyim artık..Yanımdaki herkesin bigün ,belki şimdi ,belki birazdan gidebilecceğini düşünerek yaşamak kolay değil ama ne kolay ki hayatta.. Sen gideli bir hafta oldu ya.. Ölmek kolay oldu işte yaşamaktan...

2 yorum:

negzel dedi ki...

herşeyin birgün biteceğini, herkesin birgün gideceğini bilerek yaşamak zor elbet ama herşeye alışıyoruz işte isteyerek ya da istemeden...sanırım herşey kendimizde, kafamızda bitiyor...mutlu olmak ya da olmamak...

Pele dedi ki...

Tüm mesele orda..